Augustines – Walkabout

In de armen van de zee
Waar mijn vermoeide hoofd droeg me
Ik liep naar buiten in de wind
Om rustig met de stormen binnen te zijn

Ik bad, maar dat is nooit gewerkt
Waarom zou het nu?
Tilde mijn armen uit en teder fluisterde
“Ik heb mijn manier een of andere manier verloren”

Neem neem deze ogen
En al was ik en mijn vermomming
En leg ze op het strand
Want Ik zal ze nu niet nodig
Binnen te zien

Neem neem deze stem
En al zijn liedjes uit mijn binnenste
En spreid ze uit over de golven
Over de zee boven de kliffen
In melodie

Dus kom op thuis
Kom naar huis
Het is nu voorbij
Dit walkabout
Het is al zo lang
Het is al zo lang
Dus kom naar huis neem

In de armen van de zee
Waar mijn vermoeide hoofd droeg me
Ik liep naar de golven
Om rustig met de stormen binnen te zijn